Je kunt niet met terugwerkende kracht genieten van het gegeven dat baby’s geen mening hebben over logeerpartijen. Je kunt er hooguit een column voor WIJ over schrijven (en jezelf zes jaar later met terugwerkende kracht voor je hoofd slaan).

Genieten

Twee schone rompers. En nog maar een, voor het geval dat zijn darmen overspannen raken van die geprakte banaan. Banaan, goeie. Stop ik er ook in. Z’n speen. Waar is zijn speen? Nee, die groene moet ik hebben, die licht geeft in het donker. Knuffel erbij. Heb je dat boekje? Nee, niet die. Die met mijn aantekeningen over te drinken flesjes, te slapen slaapjes, te eten prakjes, te verwachten poepjes en te ontcijferen gebaartjes en huiltjes. Heel belangrijk. Kinderwagen achterin. Ik pak zijn slaapzak nog even. Die met mouwen. Ja, ik weet dat het augustus is. Maar het zou maar gaan vriezen. Ok, ja, we kunnen. Denk ik. Zin in. Had ik zijn knuffel nou?

“Dus. Wakker wegleggen hè? Dat moet ie leren, zeggen de boekjes. Nee, niet meteen nadat hij heeft gedronken, dan krijgt hij weer last van zijn maag. Eerst even rechtop houden. Zes keer linksom over zijn rug wrijven, dan drie keer rechtsom, laten boeren en olifantje in het bos neuriën. Of het Wilhelmus, daar wordt ie ook rustig van. Ook Heel Belangrijk: voor zes uur geen melk geven. Anders gaat zijn schema eraan en dat moeten we niet willen. En prakken hè, die banaan. Of pureren. Nee, niet in zijn hand geven! Grapje? Ha. Ha. Ha. Oh ja, en hij moet in bad. 37 graden, beetje van die zeepvrije …. Jaja, jij hebt ook kinderen grootgebracht. Maar mocht je twijfelen: lees het schriftje. Of bel gewoon.”

Ja, we gaan al. Ok. Kusje. Kom nog even kroelen. Lief zijn voor oma he? Niet huilen, papa en mama zijn maar twee nachten weg. Ik huil ook niet. Echt niet. Ik ga. Nu. Of nog een kusje dan. Dag schatje.

Oh, wat een rust zonder baby. Heerlijk. Biertje. Bandje. Maar nog steeds geen berichtje. Geen bericht is goed bericht. Toch? Wat zou hij nu doen? Zou hij geslapen hebben? Toch zelf even appen hoe het gaat. Wel met een smiley erachter natuurlijk, want wij Genieten en Relaxen ons suf. Een foto terug. Oh, kijk nou hij slaapt, in de wagen. Hij heeft het dus niet koud zonder deken. Blijkbaar. Hij is ok. Natuurlijk is hij ok. Nog een biertje dan. We hoeven niet meer te rijden. Toch?

Wakker. Uit mezelf, zonder wekker of gehuil. Waar is mijn telefoon? 8 uur??? Waarom bén ik dan wakker? Bliepbliep. “Lekker geslapen”, lees ik. “De hele nacht door. En lachend wakker, om kwart voor 8.”

Oh.

Meneer is blijkbaar graag een weekendje weg. Alleen. Schiet ie zomaar in relax-modus en laat ie alle schema’s los.

Ik zou zo graag willen dat ‘ie dat van mij had.